EY YAR

Gözlerini kamaştıran
Güneş huzmeleri değil bilesin yar

Şavkına aldanıp ta
Taze yaradır sanma

Kaç bağlaç sonrasında, kaç edatla
Hece, hece sen de yanarsın

Kök salmadık,
Kabuk bağlamadık hiçbir acı yoktur ki bende
Sen diye kanamasın tenim yar

Dokunmaya kıyamadığın katreler
Şebnemler damıtmakta dudağından
Epik şiirlerle varsağı yazmakta lehçelerin
Ağıtlar yakmakta Avşar bozlağı

Hissettiğin kına kokusunun
Cennette olduğunu sanma
Küf bağlamış acılarımın kokusudur yar

Sakın derinlere inme
Bırak ta içten içe kanasın dursun
Sensizliğe kök salmış acılarım

Katmerlenmiş duygularımı
Paslanmış acılarımı en üst seviyeden kutsadım
Tasavvuf ehlinin dualarıyla
ve
Senle mücellâ ettirdim bilesin

İlahiler okuttum Bektaşilere nefesim kesilerek
Şathiyat-ı sofiyane şiirler yazdım
Acılarımla alay ederek
Senle divana durdum susarak ey yar

Yürekte mihrine sayacağın bir aşk
Mücella ettirdiğim acılarımla
Sana çift kanatlı kapılar açıp
Yüreğimi tokmağın örsüne astım

Kabulüm dersen şayet
Yüreğimi de sererim ayaklar altına ey yar
Hadi gel

Efkan ÖTGÜN