Güzel bakan gönül göz güzel olanı görür
Güzel olanı gören göz gönüldende sever
İmanı gören gönül gözler tefekkür eder
Güzel bakmayan bilmem ömründe neyi görür
Görmez bu güzelliği görmeden işte ölür

Nur Kura’nla sünnetle hakkın eserini gör
Önüne çıkarır tüm yolları der Rahman gör
Bakmazsa görmezse ne yapsın Rahman o körü
Güzel bakmayan bilmem ömründe neyi görür
Görmez bu güzelliği görmeden işte ölür

Bilmem ne görür görmek istemeyen bakar kör
İçindeki hiçlikle nasıl sürer o ömür
Gönlü paslanmış işte sanki yanarda kömür
Güzel bakmayan bilmem ömründe neyi görür
Görmez bu güzelliği görmeden işte ölür

Kul Mehmet’im imanın gözüyle sen bakta gör
İmanla sen Rahmanın nurunu gönlüne ör
Terk etmeden bu ömür ruh ol sen gönlü bonkör
Güzel bakmayan bilmem ömründe neyi görür
Görmez bu güzelliği görmeden işte ölür


Mehmet Aluç-Kul Mehmet-