kefareti ödenmeyen sevdaların mevsimi
tövbeler üşüyor ihtiras çalan dudaklarda
doğmaya utanan bir güneşin yatağında uyuyor
siyah ve mavi
bulutların hıçkırıkları gecenin kulaklarını çınlatıyor
gidiyorsun...





dağların omuzlarından sarkıyor zehirli otlar
ölüme iştahlanırken yaşama sevinci
koyu hüzünler demleniyor hasretin sıcağında
köhne şehirlerden kaçırsam seni diyor yüreğimin delisi
yeminli düşlerimiz dağıtsak metruk gecelere
kanatlarına lanet yazılmış kuşlar ölse
iniltili göklerde
gidiyorsun...




nefesi dokunuyor mezar kaçkını ayrılığın
sesin ölüm, sesin diriliş
sesin heybetli dağlardan kopan devriliş
deprem korkusu yaşıyor kelimeler sessiz sarsıntılarla
bir dervişin günaha bulaşmış tespihi gibi gün sayıyor gülüşün
dönmüyorsun...



ardından ben yalancı
ben hain
ben neye üflemesi yasaklanmış neyzen
hiç özlemedim ki seni
bilmiyorsun...




neyim yok ki benim...










frezya