Milenyum çağında gördüğüm en kötü hâlet;
"İzm"ler güdümünde hapsolmuş entel cehâlet.

Hayra tâlibi anlamaz, hazza tâlib olan,
Elbet’ bokluğa konar, kara kargaya soran…

Zannetme, hak kitâbı okuyup da bilecek;
T. C. aydını, hayvan geldi hayvan gidecek!

Şahsiyetsiz insan, toplumun dolgu maddesi;
"Berzâh" diye seslendi... Sordum ona adresi.

İçki, kumar ve zinâ, çok tehlikeli bir üçlü;
Aydın, hepsine mâzeret bulacak kadar güçlü…

Şeytan ulağı, ruhtan esinlenmeyen akıl!
Sarrâfa ne ola ki? Çakıl her yerde çakıl.

Zekâ işi midir, inkâra kalkışmak sence…
Şaka değilse, rûhuna ne yaman işkence.

Allah’a başkaldıran mahluk, belâsını bulur;
Meseldir; köpeğin ölümü, köpekçe olur!

Bir ağız - iki kulak, bir söyle - iki dinle;
Ata mîrâsı bu söz… Ya dinle, ya da inle.

Leş, bana göre rezil; almam dahi omuza,
Ama ite, çakala bal... Hele ki domuza!..

Nefsi güdük, yaptırmaz zinhâr kur’ân’a aşı,
Ancak kendi kendine, göz göze gelir şaşı.

Yolcu yolunda gerek, haydi uğurla hancı,
O herkese dosttur ammâ, kendine yabancı.