mevsim son bahardır
ağaçtaki yapraklar yerdekileri seyrettiğinde
zaman dardır bakış açısı ekose

*


mitilli yorgan gibi kucaklamalı şimdi
ellerin yığınıyla kirletilmiş göğü
hakkındır sevinmek
koca bir ateşi döndürdün diye muma
kimin kimi seyrettiği apaçık da
kimin kimi kirlettiği muamma
ki seyreltilmiş kırlangıç kıyımı vizyonda
sefer tasına doldurulmuş gibi bir yığın
başka ne denir sen söyle
özlemlerle mastürbasyon yapılıp
dünlerle orgazm olan bir düşe


avutur mu sanıyorsun seni
kapalı kepenk gibi süzülen
zembili çoktan çatlamış zaman
arıtır günahları çeker temize
ne menem şeymiş özlemek
varlık duaları kondurmak kaburgalarına
afiyet ısmarlamak sana karşı denize
seni sevmek diyorum
ne kadar itibarsa
intiharmış terketmek o derece
basit bir terennüm saymak
ucuz bonmarşeymiş gibi kandırmak kendini
ibâdet sadâkat ister canımın içi


öyle köy asfaltı gibi bakma şimdi toz duman,
asma kendini yapmacık mücevherler gibi sağa sola
bil ki; sana âşinalıktan öte aşk
kola-kravat cümleler dizmek sağanağına



sönmemişliğin ardında yanan kara gece
çerçeveyi tutuşturan kızıl kıvılcım
sımsıkı kucaklanmış telâş
unutma
hangi alfabe sana aynı cümlede
umutla unutmaktan bahsediyorsa yalan
ne kadar yüksek örülse de duvarlar
atlar atlıyor avludan



sen, yüreği dar acılarla yaylıma tutulmuş ulu şükür
parmağına düşen yağmur damlasını
korkususuzca emermiş gibi şen
bir güvercin taklasından geriye kalan
o şuh çocuk gülüşü gibi demli kırparken gözlerini

bir şiir daha asıyor saçlarının ucuna iftiharla kendini!




ToprağınSesi







.