Kavgalar başladı yine;deli yürekler ve hainlerle...
Mazlumla beraber zalimiyle...
Kanlar aktı tekrar tekrar...
Ama doymadı kan içen canavarlar!
Mazlumlar ağladı,çağladı yine!
Kulaklar duymadı hali hazır haliyle..
Arada bir zalim oldu mazlum(!)
O zaman ağladı ve zırladı mel’un!!
Ve hep aynı oyun...
Gözleri boyadılar emdikleri kan rengiyle..!
Hepsi bir oldu zenginiyle,fakiriyle...
Bütün dünyadan emdiler içtiler!
Adını medeniyet koyup gittiler...
Ama ne gitme(!)
Dilleri var hala,dinleri var..
Niyetleri var hala, akılları var
Mazlumu sömürmüş ne yapsın o da kanar..
Zalim doymaz kandan azdıkça azar!!!
Her şeye RAĞMEN!
Bir Umut var,Ümit var,Yiğit var!
Yürekten ekilip yeşerincesine...
Ve bir YİĞİT gelecek..!
Haykıracak delicesine efece!
Oyunları bozacak,bahisleri yakacak!!!
Zarar ettikçe mel’un kumarı bırakacak...
Mazlum patron olup oyunu kaldıracak.
Zalim alacak eline küreği kazmayı...
Çıkaracak gümüşleri altınları...
Emeğini verecek mazluma ...
Anlayacak yaptığı rezil mazbatayı
Anlayacak sömürü denen safsatayı...
Ve
Göz boyayacak kan kalmayacak!
Bırak gözü boyamayı
Dolduramayacak o habis,rezil damarı!!!