Sen ne yazıyorsun bilmiyorsun
kağıda dökülen sadece gölgeleri
kalem kendini saklıyor acılardan

biliyorum farkındayım
gerçeklerden korkmuyorum
çok nefes alıp vermek değil niyetim

hatırlamaya çalıştığım çocukluğum
unutmak istesemde sizi yapamıyorum
biliyorum bir deniz ve gemileri var
rüyalarımın tenhasında yüzdürdüğüm
seviyorum yaşamayı belkide
yarın öleceksem daha da güzel
el el ele tutuşsak bir sonbahar’da
türlü türlü düşünceler
bir büyük girdap

en iyisi bir gökyüzü
seyretmek sere serpe
zaten ölünecek biliyoruz
içimizden seyrediyoruz belki
içimizden seviyoruz

ağlayamıyorsak sorgulamak gerek
kendimize neden ağlayamadığımızı
susmak gerek dilsiz cellatlara

dönüyor her şey
nasıl bir sabır bu
anlamak gerek
zaman mekan yok
biliyoruz
dönüyoruz

aklım kendinden geçiyor
yok ki hiç bir şey
kendinden geçen
sokaklarım ağlıyor

sol yanıma ağır gelen bu rüyalar
gidin sizde gidin kendinize
her hayat kendini taşıyor

kurtarmak istediğim yalnızlığım
kendini bir garip halde boğuyor
ellerim ağlıyor yeni bir gün için
içimde kendi uyanışları
içim kendini ele veriyor
susmak lazım biliyor

gidin şimdi gidin
neresinden bakarsan
işte orasından gidin
sığının yalnızlığınıza
bilinmeyene gidin ......