Arama sen dünyada bulunmaz
Var olan şimdi bulunmayan insanlığın eşi
İnsanlığa lanet okutuyor dünyada zalim
Fikirsizlerin aç gözlünün üçü beşi
Bak etrafına kaldı mı insanlığın
Merhametin izi muhabbetin eseri
Nefret ile koşan çok, insanlığa yok,
Lanete destek veren beşer dersen çok

Paramparça olan insanlık nasıl parçalandı
Nefret cihana meydan okuyor
Adım adım yürürken nefret
İlmik ilmik gönül içinde sessizce dokuyor
Sefil dersen oldu asil durur karşıda sırıtır
Sezgi dersen da ağacında sallanıyor
Nefret ile koşan çok, insanlığa yok,
Lanete destek veren beşer dersen çok

Şimşek hızıyla nefret inerken damarlara
Yıkılıyor aslanlar bir bir
Kaçtıkça insan yalnızlığa yalnızlığında çoğalıyor
İyiliğe koşmadan eriyor
Öteye gitmeyen adımların ürpertisi zamanı parçalarken
Eyvah dan dan başka ne denir
Nefret ile koşan çok, insanlığa yok,
Lanete destek veren beşer dersen çok

Şiirde imge ararken kayboldu imgelerimiz
Ne yapsın şair bunda ne suçu var
Şiir dersen ayrı bir dünya var içinde
Gez ama oku yoksa hep yağar kar
Gerçi okusak da içindeki dünyaya girsek de
Şekil veren çok şekil içinde yerimiz oldu dar
Nefret ile koşan çok, insanlığa yok,
Lanete destek veren beşer dersen çok

İşgal altında tüm fikirler siperler sanki
Kimsesizlik yağar sağanak sağanak bir asır
Kimsesizlik yok Rahman her an kulu ile ama
Rahman’a layık kul çok ara bul sanki sır
Muhasır bir gönül çıksa çıkmadan tuş edilir
Cehennem yaşatılır ne yer demir nede gök bakır
Ufukta umut açtı gözlerini hakikat elinde
Koşarak geliyor kaç nefret sığınacak bir yer bul
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-