Hepimizde insanız, çığ sütten emmedik mi
Kötülüğe meyletme, iyi ol denmedik mi
Bir baş kuru soğanı, bölüşüp yemedik mi
Samanlık seyran olur, diyerek sevmedik mi
İnsanlar ne alemde, dünya nereye böyle.

Nerde kaldı insanlık, komşu açsa bilen yok
Zenginin karnı doymaz, fakirinse gözü tok
İfşa ettin yaparken, verdiğini göze sok
Vursan daha iyiydi, fırlatsaydında bir ok
İnsanlar ne alemde, dünya nereye böyle.

Bir elin verdiğini, diğer elin bilmesin
Kalpler sevgi yazarken, şeytan gelip silmesin
Sitemler savurarak, dilim dilim dilmesin
Düşmanca davranarak, seven kalbi delmesin
İnsanlar ne alemde, dünya nereye böyle.

Çıkarcı olmuş herkes, sanki dersin akbaba
Kibarlık nerde kalmış, kötü tabirle kaba
Hava atıpta gezer, sırtında kürklü aba
Hovardalık peşinde, çocuklar ağlar baba
İnsanlar ne alemde, dünya nereye böyle.

Dedikodu ederler, hani varya filanca
Yalan yere yeminle, atarlar bide kanca
Beraber yaşamayı, bilmiyorlar insanca
Dindarız derler ya hep, zayıftırlar imanca
İnsanlar ne alemde, dünya nereye böyle.

Aşk sevgi arkadaşlık, kayıp olur yitermiş
Önceden çok sevsede, bir gün gelir itermiş
Menfaat çelişince, neler neler bitermiş
Kötüden kötü olmak, ne kadarda betermiş
İnsanlar ne alemde, dünya nereye böyle.

Fesatlıklar diz boyu, geçti dünya alemi
Sadece iyilere, vermek lazım kalemi
Doğrusuyla yazsınlar, bu ibreti alemi
Ayıplarını sakla, güldürme el alemi
İnsanlar ne alemde, dünya nereye böyle.


27 KASIM 14:02 2015
M E L E K