Bir gün "biri" gelecekti
En çok o sevecekti şiirlerimi
Hep onu yazacaktı kalemim
Başkaları okumuş, okumamış umrumda değildi
Kalbimi avuçlarına alıp
Sayfa sayfa çevirip okuyacaktı
O’na yazdıklarımı

Evet geldi beklenen..
O beklenen SEN’din

Hayattan tek beklentim vardı
Seni tanımadan önce
Seni bekledim yıllarca
Tek umut
Tek hayal
Tek dilek
Tek duam
Bunların toplamıydın sen..
Sen geldin
Mucizeydin
Hediyeydin
Aşktın
Şiirdin
Hayattın
...
Seni buldum
Seni sevdim, hem de çok sevdim
Bedene can,
Kalemime mürekkep geldin..
Ben istedim bir göz Allah verdi iki göz!
Demiştim..
Çünkü sende Şair’din
Ve iki güzel kalem neler yazacaktık neler..
Belki dünyada çıkmamıştır,
Birbirine delicesine aşık "Şair çift"..!
Ben duymadım en azından..
Belki de "Guinnes rekorlar kitabına" girerdik kimbilir..?
Sana dünyanın en uzun, aşk şiirini yazmayı tasarlıyordum (kendi aklımca)
Şairler yalnız ölür tezini çürütecektik
Çünkü Şairler Allah’ın "özel yürekli" nadir kullarıdır!
Ve kendi yüreklerine benzer yürek bulmaları çok zordur
Dualarım kabul oldu buldum diye mutluluktan uçuyordum
Duygularım şelale gibi akıyordu kalemimden..
Allah’tan daha ne isterdim ki!
Hayattan tek beklentimdin ve gelmiştin
Her eksiğim seninle tamamlandı
Çektiğim tüm acılar silinecek, mazinin çöplüğüne atacaktık
Birlikte elele, yürek yüreğe verip ,herşeye sıfırdan başlayacaktık
Senden öncekilerde hep bir güvensizlik
Ve hep kaybetme korkusu yaşamıştım
Hiç gitmeyeceksin huzuru vardı içimde
Nedense..?
Ben hiç değişmedim ilk günden son güne kadar!
Lakin seni Kasım’la birlikte, birden ortaya çıkan fırtına ,
kuru bir yaprağı önüne katıp, uçururcasına benden uzaklara, s
avurmaya başladığını, esefle ve çaresizce seyrediyordum..
Ne yapabilirdim..?
Empatin güçlüdür,
Yerimde olsan, sen ne yapardın bu durumda..?
Yerimde olsan ve benim gibi sevseydin
Eminim,
Cinayet mahallini araştıran dedektif misali
Gördüğün, bulduğun her yerde parmak izleri arardın..
Göz göre göre gidiyordun benden
Her gördüğüm izde bir soru işareti beliriyordu..?????
Her soru işareti ters dönüp bir ÇENGEL oluyor asıyordu beynimden
Susmayı denedim, sitem oklarımı kendi içime sapladım
Sancılar gitgide büyüyor dayanılmaz bir acı veriyordu
Dayanamadım son çare bir hafta seni göremeyeceğim bir yere atayım kendimi dedim
Herşeyi akışına bırakmaktan başka çarem kalmamıştı..
Gitmeyi kafasına koyan biri için, mazeretten bol bir şey yoktur!
Sevmemiştir, değeri yoktur kalanın , ne acılar çekeceği umrunda değildir gidenin..
Seni suçlayamam gittiğin için, hakkım yok,
Zira sevgide mecburiyet yoktur!
Ben sevdim sen sev(e)medin özeti bu..
...
Ve sen gittin ben bittim!
Dıştan sağlam görünen" içi yıkılmış bir bina" gibiyim!
Görüntüde can/lı
Gerçekte can/sız
Neyim..?
kimim ben şimdi..?
Adın(m)ı sen koy!
Bu yerküreyi işgal eden, boşluk dolduran, et kemik yığını..
Kimim ben? adımı sen koy!

Turan Ergün
29.11.2015