Gitmekten mi söz ediyorsun, haydi git öyleyse
ardına bakmadan
geride bıraktığın anıları tınmadan
ve yüreğinden silerek bir bir
yüzüme bakmadan, haydi git öyleyse...

Aşk diye bir fidan dikmiştik
ayrılıkla vuslatın ayrıştığı kavşağa
aşkımızla birlikte büyümüş, büyütmüştük dahası,
ne duruyorsun ayrılık baltasını vuruver köküne...

Hani bir çiçek bahçesi düşlemiştik binbir renk
hani güvercinlerimizi, kumrularımızı burada tünetmiştik
minicik yavrularını birlikte besleyip bütecektik...
gitmek mi istiyorsun
güvercilerimizi, kumrularımızı öldür de öyle git

Sağnakça yağmurlarında ıslanacaktık düşlerimizin
sevdamıza tanık olacaktı bütün güzellikler
kalemimiz hep sevdamızı yazacaktı sonsuza değin..
şimdi ölüşlere ferman mı yazıyor kalemin...

gitmek mi istiyorsun
git öyleyse ardına bakmadan,
kalemimi kır ve öyle git
vedalara alışkın değilim
sözcüklere sığınmadan,
öldür de beni öyle git!

KÖMEN -Haydar OKUR [ /kalin ]