Devrimci bir ruhum vardı.
İnkar etmedim ki hiç.
Bunu sen de biliyordun.
Dengemi düz bir çizgide tutmaya çabaladıkça,
Aksini söylüyordun.
Seni sarıp sarmalamak istedikçe,
İçimden gelen duygulara inat
Uslu ol,diyordun.
Uslu olmak istemiyordum.
Dehşet bir fırtına gibi esmek,
Çağlayan gibi çağlamak,
Bir martı gibi süzülmek istiyordum.
Oysa sen doğrularını Tanrı gibi bellemiştin.
Olmuyormuş,öğrendim.
Ejderhadan kanarya,
Arslandan ceylan,
Aşıktan kuzu olmuyormuş.
Hissetiklerimi içimde bir lav gibi eriteceğime,
Volkan gibi püskürtmeliymişim.
Bir devrimci son nefesinde bile,
Baş kaldırır ölüme.
Alıkoyamaz hiç bir güç beni
Artık sana isyanım.
Aşkımı öldürdün.
Sana savaşım...
En son nefesinde beni düşüneceksin,
Ve asla o hırçın kızı yenemeyeceksin.
Doğrularını yeniden,
Yeniden gözden geçireceksin.
Bir devrimcinin görevi de bu değil mi?
Değiştirmek bir şeyi,bir yeri,bir insanı...
O aşk benim.
Bunu bil.
O aşk benim!