Gurbet ne zordur,
Yaşayan bilir
Bazen unutsan da acını
Aniden aklına gelir
Bir yanda sevdiklerin
Bir yanda memleketin
Sarar özlem dört yanını
Habersizce dolup taşar gözlerin
Damla damla yanağına düşer hasretin.

Gurbet ne zordur,
Çeken bilir
Bir başka hüzün kokar geceleri
Sise boğulur koskoca şehir
Kimler mutlu, kimler mutsuz
Görmez kimseleri.

Gurbet ne zordur,
Gören bilir
Dili, dini farklı insanlar
Sokaklar yalnızlık kokar
Bin bir umutla beslenir yüreğin
Suratın asıktır
Gözlerin sıcak bir gülüş arar
Lokmalar boğazına dizilir bir bir
İçtiğin suyun tadı adeta zehir.

Gurbet ne zordur,
Çalışan bilir
Gecesini gündüzüne katıp
İç çekerek derinden derine
Argın, yorgun
Alnında ter bulgur bulgur akarken
Fabrika köşelerinde.

Gurbet ne zordur,
Giden bilir
Gün geçtikçe arar durur gözlerin
Devlet tiyatrosunu
Eski nostaljik şarkıları dinler
Hayallerinde yaşatırsın
Edirne’ den Kars’a Anadoluyu.

Gurbet ne zordur,
Yaşayan bilir
Gelen pişmanlık içinde
Gelmeyenin hayallerini süsler
Gören zorlukların zirvesindeyken
Pembe düş kurar hiç görmeyen.

Bir umut için gelir insanlar ama
Bir ömür geçer dur durak bilmeyen.

Murat Gökçe Karsî