ayçiçeklerinin hikayesini bilirmisin??
güneşle birlikte açarlar kendilerini ve batana kadar güneşe dönüktür yüzleri
diridirler hep,mutlu,gülen yüzlerini baktığında görebilirsin;
ve geceyle birlikte kapatırlar kendilerini
hayata küskün, kendine kırgın ,yaprakları sarmış tenini
ve anlarsın ki güneşe aşıktır onlar .nefeslerini, renklerini güneşten alırlar
günebakan derler güneşe sevdasından,bir bütün görür kendini güneşle...
eksik yanını tamamlar ışığıyla,sıcaklığıyla ısıtır kendini.
bende bir günebakan’ ım ,gün/eşime bakanım
sırf bu yüzden işte gitme!!!
zifiri bir karanlık,uçurumdan düşecekmiş hissi,bir boşluk
ve bu boşlukta savrulup giderken ben,sen gitme...
her şeyin üzerini buzlarla kaplamışken
düşüncelerimi bir zırhın içine kapatmışken
kendimi sıkıca sarıp sarmaladığım kabuğumu kırmanın zamanımıydı şimdi ?
zamansız geldin belki,ama zamansız gitme..
aman dedirtme.
bana kalırsa sen hep bende kal ve
sırf bu yüzden işte benden hiç gitme!!!
gülüşün diyorum ya hep...
gülüşün bende huzur,gülüşün bende güven,gülüşün bende can,
ve yeniden yeşeren um-utlar...
sonrasını düşünmeden bir teslimiyet...
dilim suskun, gözlerim görmez,ellerim titrek
yüreğim mi???
onu hiç sorma ...
küçük bir serçe besliyorum üzerinde,gün/eşiyle birlikte can geliyor ona da
çırpınıyor yüreğim/de .
ve sen
sırf bu yüzden işte benden gitme....hiç gitme!!!




25.09.15 dery@