günlerden cuma saat dokuz ben seninle ilk konuştuğumuz yerdeyim
masamızda yine yanan bir mum var ilk günkü gibi
o gün tam karşımda yanı başımdaydın
ikimizde heyecan doluyduk korkuyorduk hislerimizi söylemekten
kaybetmekten ama gözlerimiz susmuyordu sessiz çığlıklar atıyordu
bizse susuyorduk konuşurken sesimiz titriyordu hani
olmaz diyorduk biz bir araya gelemeyiz
ama ikimizde ayrı olamayacağimizi biliyorduk
şimdi ise o masada mum işiğinda farklı yüzle var karşımda sevdiğim,
gözlerini aradım gözlerinde gülüşünü aradım o yüzlerde
hiç biri senin gibi bakmıyor hiç biri senin gibi gülmüyor
senden başka herşey aynı ama alışmadığım alışamadığım boşluğun dolmuyor
bir sigara gibi yaktığın hayellerim
sigaramın dumanı gibi kaybolup gitti
bir hiç kaldı şimdi yarınlara sensiz, sevgisiz
amaçsız bir hayat, boş hayeller
yokluğunun soğuk nefesi yüzüme vuruyor ve ben hala o güzel yüzü
unutmuyorum
sığınağımızda yalnızım ama yenilmiyorum sensiz kalleş hayata
hala gülümseye biliyorum onu kıskandırırcasına
ve meydan okuyabilyorum yenilmedim yenilmiyeceğim sana ey hayat
senin herşeyin yalan olsada tüm gerçeklerimi utanmadan, korkmadan
yaşamassam eğer bu hayat haram olsun bana