Ilgın-09.02.1994









Eşya üç, zaman dört,
Bilinç beşinci boyut..
Kan gözüne çok şey soyut…
Can gözüne her şey somut.

Külli varlığı görüp can gözüyle…
Duyurandan günümüze,
On dört yüzyıl geldi geçti.
Yaşarken çoğunluk zulmet içinde,
İlmi olan, bilimle Hakk’ı seçti.

Onlar; tahkik yolunu seçenler,
Görmedikçe inanmamaya ant içenler…
Madde evrenini gözlediler, gözlediler…
Farkında olmadan Fûrkân-ı izlediler.

Görünen; elementti, moleküldü, atomdu.
Atom; elektrondu, nötrondu, protondu.
Onların da her biri;
Mezondu, bozondu, fotondu



Makro kosmoza bakıp, bakıp,
Aktar-ı semâvat ta dindiler.
Mikro kosmoz da derinlere indiler.

Mezon’u, bozon’u oluşturan kuantlar vardı.
Sonuncular, kuarklar ve leptokuarklardı.
Hayret!
Kesirli çıkıyordu kuarklardaki yük.
Üstelik içi dışından büyük.


Eksik yükün adresi,
Ötelerin ötesi.
İşte kesin delil,
İşte bürhan.
Bu bir âhiret gösterisi.

Çarptılar topladılar.
Böldüler çıkardılar.
Yaptıkları çok çetin işti.
Zorladıkça kur-an yetişti.


Tartyon (madde-nâr) Kuark’ın eksik yükü,
Takyon (manâ-nûr)melek te bulundu.

Eksi bir bölü üç veya iki bölü üç madde,
Artı iki bölü üç veya bir bölü üç mânâ;
Eşittir bir.
Denklem tamamlandı, akıl inandı.

Demek ki O;
Evren sabiti (Allah) bir.


“Ey mutmain olan nefis;
Rabbin senden razı,
Sen Rabbinden razı,
Ebedi olarak cennetime gir.”


Anladıkça vecde gelip şehâdet getirdiler.
Rahman-Rahim Allah’a secde ettiler.