Yýl 1992 -1993

Aliye Ömer Battal Ýlkokul 3. sýnýfýna giden 9 yaþýndaki yeðenim Eda yanýma gelerek.


– Nihat Amca, öðretmenimiz dedi ki; yarýn 24 Kasým Öðretmenler günüymüþ þiir yazmamýzý istedi. Sende þiir yazýyorsun ya bana öðretmenler günü þiiri yazar mýsýn dedi.

Ben de haayýýýr olmaaazzz deyince Eda’nýn suratý asýldý aðlamaklý bir tavýrla ama amca beni öðretmen döver dedi. Sen yazarsan dövmez okula ben mi gidiyorum, sen mi gidiyorsun öðretmenin de beni döver deyince çocuk gülüþüyle elini yüzüne kapattý ve güldü güldü kahkaha attý.

- Hadi bakalým aklýna geleni yaz dedim.
- Ama Nihat amca ben bilmiyorum ki, nasýl yazayým dedi.

Ben bir amcayým ve bir büyük olarak ödevine yardýmcý olmalýyým felsefesiyle defterinden bir yaprak kopardým ve baþladým þöyle yazarsýn, böyle yazarsýn, iþte öyle böyle derken çalakalem ‘’ öðretmenler günü ‘’ þiirini tamamýný bir küçük kaðýda yazdým ve yeðenime verdim.

Ertesi gün öðretmeni yeðenime Eda yaptýn mý kýzým ödevini diye sorduðunda Nihat amcam yazdý demiþ.

Öðretmeni kaðýttaki þiiri okumuþ, hoþuna gitmiþ ve hadi çocuklar defterlerinizi açýn bakalým diyerek önce günün anlam ve önemine dair ‘’ 24 Kasým Öðretmenler Günü ‘’ ile ilgili bir makale yazdýrýp ardýndan da Hayat Bilgisi dersi önemli günler olan ‘’ Öðretmenler Günü ‘’ þiirimi öðrencilerin defterlerine yazdýrmýþ, tek tek öðrencilerine okutmuþ ve diðer öðrenciler okumasý için de
okulun panosunda yer vermiþ.

Þiirimi yazmaya vesile olan kendisi de bir öðretmen yeðenim Eda’ya,

Ve adýný bilmediðim deðerli Öðretmenimize sonsuz saygýlarýmý ve sevgilerimi sunuyorum.

Öðretmenler gününü kutluyorum.

Yirmi üç yýl aradan sonra ‘’ Hayat Bilgisi ‘’ defteri elime geçti.

Okumak isteyenler için iþte o çalakalem þiirim;