Yurdumun her yanýnda, Bayrak Bayrak var olup,
“Türk’üm ne mutlu” diye yazarsýn öðretmenim
Ýhanet karþýsýnda, öfkelenip kudurup
Hazar Denizi gibi, azarsýn öðretmenim.

Hep ay yýldýz taþýyor iki kaþýn arasý
Yoksulluk sýnýrýnda baþlýyor nan sarasý
Pazardaki halini görsün de yüz karasý
Amasya elmasý gibi, kýzarsýn öðretmenim.

Cebin buz boþluðundan artýk býktý usandý
Aybaþlarý tutmayan hesaplar hep husandý
Yoksulluk, hasret, gurbet kadehine pusandý
Akþamcý yoksullar gibi, sýzarsýn öðretmenim

Ayþe’ye kalem defter, Keyfo’ya muz umarsýn
Kendi ihtiyaçlarýna her zaman göz yumarsýn
Kalem olup milletin, sinesine dumarsýn
Kemâl Atatürk gibi, yüzersin öðretmenim

Kutsadý öðretmenim seni Atatürk bile
Vatanýn üzerinde kurulunca bin hile
Þehadet gömleðinde uçmak dileði ile
Bayrak direði gibi uzarsýn öðretmenim

Demezsin “dað taþ, çamur, sayarak bizi hamur,
Erdeminle yoðurup, ilmi eylersin samur.
Yurdun her köþesinde açarak domur domur
Ülkemde çiçek gibi tozarsýn öðretmenim

Sen en kutsalým benim, her doðrudaki enim
Ey benim baþýmýn tacý, sevgili öðretmenim,
Kurulunca bir tuzak, kutsal yurduma benim
Týpký Atatürk gibi, bozarsýn öðretmenim