Her acıda Ağlayan gözlerim bile sustu
Ellerim kaleme gitmiyor artık
Yollarını bile beklemeye derman yok
Satırlarım kağıda sığmıyor artık

Ne yazsam karalasam bilemiyorum
Rüyalarımı bile seçemiyorum
Sabah ısıtan güneşim ısıtmıyor
Beklesemde gelip soramıyor artık

Sustu kalemim dökülmüyor sözler
Sol yanım adını duyunca sızlıyor
Ezanlarla uyanan gözlerim
Ağlaya ağlaya açılmıyor artık

Benmi kötüyüm dünya mı değişik
Kendimi bile tanıyamıyor oldum
Solup sararıp yaprak gibi döküldüm
Anlatamıyor anlamıyorum artık

Çile çeke çeke bu günlere geldim
Değerim varmı yokmu bilemedim
Kendimi feda edip Rüzgara set oldum
Gücüm dermanım kalmadı artık

Sustu akan gözlerim damla bile yok
Kalem bile yazamıyor artık
Sevgıni yaşayan benliğim
Her kelimemi .çekemiyor artık

Ne zorluklar çektim bu yaşa kadar
Hiç biri bu kadar dokunmadı bana
Sevmeyi anlamadın yıktın beni
Saygıyı sevgiyi öğretemedım sana

Sustu gözlerim akmıyor artık
Ikı kelam yazarım dedimde
Anlayıp okusaydın bir kere sende
Severdin belkide kırmadan kalbinle

‪#‎Muharrem‬ karaladı bak yine sitemli
Acıyı sevdayı sevgiyi seven bilmeli
Sabah ezanı okunuyordu yazarken
Seveni ‪#‎Allaha‬ emanet etmeli

#Muharrem_değirmenci