anılar yok oldu birer birer
ne yaşananlar gerçek ne sen
halin de kalmadı düşte
acılar da kayboldu içimde sen de

temiz bir ambalaj kutusu gibi
dışı güzel ama içi boş
kim bilir neler var diye düşündün

içindekiler bilinmezlik dolu
sorgulamıyorum artık insanları
yıldızlar arkadaşım ay çatım oldu

yalın bir gerçek yalnızlığım
soğuk su gibi çarpar yüzüme
ellerim titrek kalbim kırık
insanlık öldü vicdan tatilde
o kadar çok ki yok oluşlar

yüzlercesi unutsa da beni
binler duyacak içimdeki sesi

kalemim şiir yüreğim sel oldu
çağlayan ırmak akan bir nehir
derya deniz okyanus kadar yürek var
dostum dost düşmanım düşman

insanlığın sancağı elimde
tutuyorum sımsıkı şimdi

beni anlatıyor satırlarım
özüme batıyor kalemin ucu
acı duymuyorum girerken
yaşlanmış yaşanmamış ömrüme

nankörlükler beni böldü
merhamet bitti vicdanda
yıl ver ömür ver kime
seni sevmeyen can verdiğin
can aldığın hayat kattığın
hayatlar sana bana düşman

büyümek yaşlanmak mı sizce
boy atıp irileşmek mi
beynini büyütemeyenler var
bir de büyüklerini bilmeyen

giymeyip giydirdik onları
yemeyip yedirdik yıllarca
barınmak ayaz gecelerde
sığınak olmak saklamak canları
sert rüzgarlardan korumak onları

kalem olmak defter olmak
okuyup adam olmak içindi
ayakta durmasını sağlamak
ardından gizli gizli ağlamak

ömrümü heder etmek elimde
kıymet bilmez hayat aldı mı senden
geri gelmez yıllar ömür geri gelmez



yazan Cemal TURAN

20 . 11 . 2015