Yorgunum,
Yorgunluk huzurumu kaçırıyor.
Solmuş papatyalar gibi
Ölüyor hücrelerim.
Ahh,
Nasıl da bitkinim, durgunum ölesiye
Takatim kalmadı artık,
Kanser midir sana, hücrelerim...
Söyler misin Dünyahire’m,
Yaşamak severken ayrı kalmak mıydı
Yoksa,
Papatyalar gibi en güzel olduğu anda
Solmak mıydı...
Yaa Dünyahire’m şimdi anlıyor musun beni
İnanıyor musun artık dediklerime.
Bu son baharımdır yaşadığım
Yarına çıkamam belki,
Yanına gelemiyeceğim, konuşamayacağım sanki.
Güneş batmak üzere Dünyahire’m
Tüm dünya tek renge boğuluyor
Her taraf simsiyah, kapkaranlık.
Yalnız köşelerde, mazileriyle hesaplaşıyor yalnızlar.
Durgunum,
Anlam veremezsin durgunluğuma
Ölüyorum, senden habersiz
Senden öte, gizlice...
Sus,
Tek kelime fısıldama yüreğime
Umut bağlıyorum her dediğine.
Kaybediyorum kendimi benliğinde
Sus Dünyahire’m
Gözlerimi yummak istiyorum hasretinde...
Hüseyin BAYRAKTAR