2
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
1049
Okunma
çaldılar beni afilli eskiciden
birkaç yıl susmuştum
sorguladım her şeyi
hatta bu bankın neden denize
bu kadar yakın oluşunu.
tıka basa yalnızlık doluşumu
ve beni hiç beklemeden kalkan dolmuşu
görüyordum ama konuşmayacaktım
kimeydi bu kırgınlık senfonisi?
en sevdiğim enstrüman kulaklarımda
tınılarıyla beni daha da itiyordu
daha uzağa, daha uzağa.
biraz daha.
kirpiklerimde soğuksun
hayal denen kendi içime hapis oluşum
firarım gecikti bilirim ama hep bekledim
herkes saklanırken parmak uçlarımda
yürümeyi, yağmur izlerinde
-hayır, piyano değil.
Cevap Yaz