yüzüm gözüm sevda içinde
kapındayım...

sonu olmayacak desende: istemesende
peşinde yüreğim: tüm varlığımla elindeyim...
anlatamadım değil mi: yine beceremedim..
sevdim derken geri çekildim:
belki mesafe değildi de gerçekten de yüreğimdi engelim...

bilmem kaç gün geçti böle yüzünü görmeden, sesini duymadan...
ezberimdesin...

okuduğum kitaplarda hep bizim hikayemiz anlatılıyor:
seven erkek
seven kadın
ve mutsuzluk...

ve ben baktığım her aynada hep seni görüyorum:
aslında ben seni hiç görmedim;
ama hayal ediyorum
kazıdım aklıma: mıh gibi
ne kadar kaçsam da sana geliyorum...
aslında ben seni hiç görmedim ama seni tanıyorum...

sen ne o masallarda ki sonsuz sabırlı erkeksin
ne de kötü kalpli cadının kurbağaya çevirdiği prens :
bunu biliyorum
belki de herkesten
herşeyden güzel olduğun için seni seviyorum
bunu biliyorum,


ama sen bilmiyorsun:
sevdiğimi hiç söylemedim
ve ben bilmeni zaten istemiyorum...

kendi etrafımda dönerken senin etrafındaki turumu da tamamlıyorum:
öyle oldu ki zaten sen kimsin ben kimim hatırlamıyorum
öyle gömüldüm ki sevdana seni benden
beni senden ayıramıyorum..
acı vermiyor bu karışıklık durumu
aksine haz duyuyorum

yok olmuş sayılmam ki sende kayboluyorum
senin potanda erirken
sen olup çıkıyorum
ama sen bilme
ne olur öğrenme,
istemiyorum...

ben şimdi dönüyorum bahçeme
çocuksuluğuma geri dönüyorum
bebeğim bekliyor
hem şekerlerim eriyecek:
üzgünüm çok işim var
çok meşgulüm
kalamıyorum ...