YA RABBİM

Elest meclisinin hünkâr-ı sensin
Ruhumu bedenden alma ne olur
Aşk ile nefreti var eden sensin
İnsandan nefreti al sen ne olur

Yarattın Adem’i kirli topraktan
İyiyi kötüyü bilmişti haktan
Sen düşman kılmıştın Habil’i çoktan
Kalplere şefkati indir ya Rabbim

Aklima’yı yazdın o gün Habil’e
İstemeden nefret verdin Kabil’e
O gün bu gün aşkta vardır bin hile
Hileyi gönülden kaldır ya Rabbim

Şeytana uymuştu Kabil bilmeden
Öldürmüştü nefret ile gülmeden
Aklima’dan rıza bile almadan
Rızasız bir aşkı Verme ya Rabbim

Yıllar geçti artık gelmişti zaman
Yaratan vermedi kimseye aman
Başladı dünyada korkunç bir tufan
Tufanlardan koru bizi ya Rabbim

Nuh peygamber etti sana dualar
Yeryüzünden sonra çekildi sular
Yorumlandı Enlil ile rüyalar
Rüyamı hayra yor n’olur ya Rabbim

Dağıldı dünyaya onca yaratık
Gönüllere rahmet doldur sen artık
Kesilince umut sana sığındık
Dergâhına sığdır bizi ya Rabbim

Asırlardan sonra uyandı kabil
Akan kanlar oldu sanki bir sebil
Uğraştı olmadı insanlık nebil
Aklımı alma sen n’olur ya Rabbim

Yarattığın bin bir yere bölündü
Kimisi kanatlı kimi süründü
Kara iken birden aka büründü
Karayı kalbimden kaldır ya Rabbim

İslam dedin huzur dedin kutsadın
Kötülükte bile anıldı adın
Çağırınca mazlum geldi imdadın
İmdadıma yetiş benim ya Rabbim

İnsanları farklı farklı yarattın
Gün görünce günlerini kararttın
Görünmeyip seni bana arattın
Aratma kendini bana ya Rabbim

Ümmet-i Muhammet yolundan çıktı
Adını anarak kanlar akıttı
Cennet-i alayı aklına taktı
Cenneti gösterme n’olur ya Rabbim

İncil, Zebur, Kuran, Tevrat ta haktır
Akılsız olana hiç biri yoktur
İnanıp sevene ayet te çoktur
Tevhid’i bilmeyi çok görme Rabbim

Yarattığın artık huzurda olsun
Adını anınca gözleri dolsun
İsyan edenlerin teni soyulsun
Ruhuyla imtihan olsun ya Rabbim

Muhammet ehliyiz özümüz sende
Beni de sayıver ne olur bende
Ayrılık olmasın mübarek dinde
Dinimden ayırma beni ya Rabbim

Geldi vadem hasbi halim son bulsun
İhanet ehliyle Cehennem dolsun
Yıkanmadan bir mezara koyulsun
İnkâra düşersek öldür ya Rabbim.

Efkan ÖTGÜN