Her tesellide bir parça huzur var.
Her tesellisiz akşamda bir parça huzur yok oluyor.
Bu sensiz geçirdiğim kaçıncı gecem bilmiyorum.
Ne zaman aklıma gelsen üşüyorum.

Yalnızım yürüdüğüm yol karanlık.
Gün ağarana denk uğramaz aydınlık.
Gel de hevesle doğsun sabahımda güneş.
Sensizliğe de şükür.
Lakin senle olmak bir başka bahtiyarlık...

Hüznüm benden önce uyanıyor kaç gecedir.
Neyin var diye soruyorum.
Olmayan seni anlatıyor sinir oluyorum.
Çok geçmeden yatışıyorum.

Beyaz bir güvercin olup barışa koşarken.
Beyazlar içinde görmekti seni hayalim.
En çaresiz olduğum andı sen beni terk ederken.
Şimdi dünyanı sersen önüme peşini bırakmaz vebalim.

Ne zaman aklıma gelsen heyecanlanıyordum.
Artık aklıma gelmiyorsun sanırım heyecanı yordum!
Korkularınla savaşmayı bilmiyorsan onlardan vazgeç.
Yoksa korkarım bitmez bu hezimet.
Ben vazgeçtim...