0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
779
Okunma
attı birisi beni bulutların koynundan;
düştüm aşağılara da niye güldüm!
içtim zehrini akrebin yelkovanın,
sırladım ömrü dört bir yandan şiirle;
cehennemi cebimden mi düşürdüm?
ardımda sürgit bir avcı soluğu,
anladım artık ne ekmek ne su
ne de beste gerek bu şiire;
düştü yakasından mülkiyeti canın
okyanusun çiçekli tuzlarında söndü
volta attığım aynaların göğsünde
öyle aniden ben seni görünce,
belki öyle sanmışım, ben onu değil de
cehennem beni cebinden düşürdü!
Hidayet DAL/ onbeşkasımikibinonbeş/Can Sokağı Lambaları
