Boşa geçen yılların hesabı varken,
Nasıl rahat olsun yüreğin
Kırıntılar gibi etrafa dağılırken,
Paramparca kalbin harabeye döndükçe,
Çözülür mü ? Düğümleri tek tek
Arap saçı gibi dolaşırken,
Tek isteği kurtulup, hak yerini bulsun


Yeterki boyun bükdürmesin düşündükçe
Aklından silinirken birer birer
Heba olan gençliğinin izlerini,
Savursun rüzgar dağların tepesine
Buz tutmasın güneşi erittikçe
Çığa dönmesin eteklerinde dertlerin
Dermanı varsa sunup , hak yerini bulsun


Gülmek ister dudaklar kıvrıldıkça
Çatık kaşların gizeminden sıyrılıp
Kalbi sevindirmek bu kadar zor mu ?
İzin verilsin aheste atmasına
Bırakın coşsun ırmakları kendi halinde
Şelalelere karışsın kuğu gibi yüzerken
infaz etmesin, ne hukuk ne kanun
Sonucuna kavuşup, hak yerini bulsun


Kim düşündü ki bunca yılı,
Eleştirirken uzaktan
Yargısız kelepçe vurur ellerine
Güçleri yettiğince
Hatta ! Dar ağacını bile hazırlar
Yüreklerinin rahatlığı için
Allah’ın sopası yok ki vursun
Haksızlığı gösterip, hak yerini bulsun


Yaşamak bu denli zor iken
Yargı ise başkalarının elinde
Oysa alıp verdiği cansız soluk bedende
Tükenir gücü katlanmak zorunda kaldıkça
Neyin kavgasını yaptığını bilmezken
Çok değil istediği, sadece huzur olsun
Kederini sonlandırıp, hak yerini bulsun



Nesrin Önem Demir
14 11 2015