MUALLA’NIN BACAKLARI


Küçüktüm beş yaşında
Komşu kızı mualla
Çıktı erik dalına
“İn” dedim “oradan”
“Düşersin kırılır kafan”

Mualla büyüktü benden
Ancak altı yaşında
İriydi ama

İtibar etti lafıma
Heyecanlandı birden
İneyim derken çabuk
Çizdi erik dalları
Güzel bacaklarını

İnince yere ani
Kaldırdı eteğini
Ağlayarak bacağına
“Uf-uf “ deyip bakındı
Çok üzüldüm o anda
Sanki ben yaralandım

Dedim ki ona :
Acıyor mu Mualla?
Ağlayarak bana:
“Senin yüzünden aptal”
Dilim oldu lal

Diyemedim bir şey
Bacağını seyirden
Zaten ilk kız bacağı
Orda gördüm küçükken

Mualla’yla biz
Küsüverdik ikimiz
Üç gün sonra barıştık
Hep evcilik oynardık

Ben hep doktor olurdum
Yaraları sarardım
Yara bacakta olur
Aman ne de hoş olur

Ne kadar severdim ben
Bacaklarını mualla’nın

Küçüktüm beş yaşında
Komşu kızı mualla
Dedim ya yaşı altı
Aklım hep onda kaldı

Ne kadar severdim ben
Bacaklarına bakmayı
Mualla’nın

Çok güzeldi ama
Hoş bacaklı mualla

Ne kadar severdim ben
Bacaklarına bakmayı

Mu – al – la- nın…