Bir annem olsaydı sözle dövseydi
O dövmek sonsuz bir sevgi olurdu
Bir annem olsaydı gözle sevseydi
O sevmek sonsuz bir sevgi olurdu...

Mutfakta yemeği taşırdığımda
Evden ekmek-peynir aşırdığımda
Korkudan dilimi ısırdığımda
İnlemek sonsuz bir sevgi olurdu...

Harçlığımı çar-çur ettiğim zaman
Kaçıp sinemaya gittiğim zaman
Yalandan kızarıp battığım zaman
Gizlemek sonsuz bir sevgi olurdu...

Çocukluk ve gençlik güzel bir düş’tü
Gülünce üç değil yüz cemre düştü
Annemin yüreği sıcak öpüştü
O öpmek sonsuz bir sevgi olurdu...

Her anne Allah’ın bir lütfu bize
Hep sevgiyle bakar gözlerimize
Titrer yürekleri üzerimize
Titremek sonsuz bir sevgi olurdu...

Üzülsem kahrolur, gizli ağlardı
O insan yüreği kara bağlardı
Meltem gibi güzel eser, çağlardı
O esmek sonsuz bir sevgi olurdu...

Annemin kuzusu, kölesiyim ben
Annemin yavrusu, çilesiyim ben
Ykılmaz, güvenli kalesiyim ben
Güvenmek sonsuz bir sevgi olurdu...
*
Bir annem olsaydı hep O olsaydı
Gönül korosunda bir şef olsaydı
Hep gurur duysaydı, övünç duysaydı
Övünmek sonsuz bir sevgi olurdu...

Oktay ZERRİN-Bafra
06-11-2015- 22.34
Bafra Öğretmenevi’nde
Fondaki resim: Hasta olan annem ilk şiir kitabımı okurken...