Diyorsun ki; sevmek, sevilmek nelere değer?
Sev, sevil ‘ki cennette Kevser şarabından sende tadasın.
Amma tek taraflı seversen, delicesine eğer,
O zaman sende, melen kolik aşk nedir anlarsın.

Sevmek öyle benzemez, hiç bir hevese.
Kilitler kalbini koyar, demirden bir kafese.
Bir ömür çölde süründürür, nefes, nefese!
Mecnuna dönersin, Leyla ‘ya, sende ararsın.

Gören gözlerin görmez olur, derdi, elemi,
Âma olur’ sun, göremezsin Cennet’i, Âlemi!
Şair olup, şiirler mi yazsam, çare kalemde mi?
Her gün, çaresiz kalırsın yanar, anlarsın.

Hep yar, diye, diye, sayıklarsın her gece.
Ellere kur yapar, salar seni kederlere.
Bakarsın masanda, aslan sütü şişede.
Künyesini sayarsın, üçüncü kadehte.

Sonrada ne varsa, söversin sülalesine.
Küsersin dünyaya, neşeye, keyfe, sevince,
Gün gelir, varlığın yok olur, gider bir hiçe.
Kendini ,ezdikçe ezersin, olmayan sevgiye.

Ne tarafa dönsen, görürsün serapta onu.
Suçum ne demenin, gelmez hiçte sonu.
Kısır bir döngüye döner, bu aşk oyunu.
Mazhar Osman’da biter, bu sevdanın yolu.

Sanmasınlar sevmeyi, aşkı kötülüyor, Ali usta.
Yazdıklarım doğrudur, yanılmam bu hususta.
Gönüller bir olup, sevdalar birlikte, hep coşsa,
O zaman, Cennet’i bulursun, karşılıklı aşk olsa...

Ali Sözer
21/7/2015