İki oda bir salon dünya denen mezellet
Herkese sahip olur herkes onun sahibi
İnsan ki iki nefes biraz kemik biraz et
Ölümlüyken ölüme meydan okuyan sâbi

Ne varsa O’na teslim teslimsiz teslimiyet
Aşkın kerem noktası aşktaki aşka kefil
Ah nefis prangası ruhtan uzak cemiyyet
Dışına doğru mesut içine doğru sefil

Hokkabazlar dünyası gözle görünen zâhir
Tarlada alın teri terle sermest siyaset
Hakikâtler kimsesiz yalanla doldu bâhir
Tebâsından habersiz kibre mağlup riyâset

Varlığım beni terk et yoruldum karanlıkta
Yollarımı kapattı umacı adlı riyâ
Gerçek hangi yağmurda ve hangi samanlıkta
Bilmem devâ olur mu öperken beni rüya

Hani kalsam öylece uyusam uyanmasam
Bayrak türkülerini dinlesem bir kıyıda
Çirkinleşmiş hayatın nefesini anmasam
Ruhumu temizlesem Gök Oğuz’da Kayı’da

Ve dirilse birliğin kızıl ahenkli tuğu
Adalet şiârını kaldırıverse arş’a
Ne dimağda hırs kalsa ne de gözlerde buğu
Tek ses tek yürek ile can verse milli marşa

Evet bunlar bir hayâl uykusuzluk marifet
Aşklar yalana teslim kullar paraya esir
Kardeş kardeşe hasım evlat babaya afet
Haramda şehvet hâli helâlden müteessir

Ah bu öksüz vatanın ayarsız zembereği
Irkını öğütmekten kırılmadı mı çarkın
Akrep ve yelkovanın kimdir asıl direği
Kökü çürük ağaçtan kalmadı artık farkın

Bu ne hazin durumdur kulak verin bu sese
Dökmeden çamurunu kirlenmiş kara bulut
Felakette halay var ve dirlikte vesvese
Benliğin tükendikçe artık güler mi umut

Ekmek zehir su zehir kulaklar kör göz sağır
Sahi nereye gitti merhamet denen yetim
Dağlar deli çağırır ister gül ister bağır
Makberî’ce olurken kimsesiz nihayetim

_______________________Makberî…..13/11/2015….00:45