Akşam üstünün loş fukaralığı öyle bir siner ki üzerime 
her gün bin kez kılıçtan geçirirken Edison’u 
dünyayı aydınlattığı için de bin kez dua ederim aksine 


gece üryandır her zaman, karanlık ise hain 
aslında ikindiden konar omuzlarıma hüzün kuşları 
ne ay ışığı kâr eder artık can sıkıntılarımı dağıtmaya 
ne de şenliğe çıkmış gibi ışıldayan sokak lambaları 


bugün buraları hiç sormayın, bir ayaz ki bildiğiniz gibi değil 
esen rüzgar dağdan mı, çölden mi, fark etmeyecek de 
esiyor işte acımasız, hoyrat ve bütün sersemliğiyle 


ne bileyim, belki de bir beni üşütüyordur bu ayaz 
oldum olası sevemedim sert esen rüzgarları 
soft renklerim var benim, çocukluğumdan bilirim 
hüzün yeşili zeytin yaprakları gibi çıtkırıldım 


ayrıca siz bilmezsiniz ki bizim oraların poyrazını 
bıçak gibi keser insanın yüz hatlarını 
hele bir de kar yağmışsa inadına hoyratlaşır 
inadına buz tutar, kurt gibi ulumaya başlardı çam dalları 


ve gene çocukluğumdan hatırlarım
böyle poyrazlı bir günde yanmıştı 
adliye yokuşunun başındaki hapishane
ne heyecandı ama güneş düşmüştü sanki
gece karanlığının üstüne


hatice ak/11.11.2015