Önce Yaşamak için
sebepleri sordum sokak çocuklarına...
Başta çok hevesliydiler
ama düşününce
Yaşamak için sebeplerine pek cevap veremediler
birçoğu suskun kaldı acaba ne oldu
o yetmedi gözyaşları fena doldu

Hayatta hep sorun gören
sorunlu yaşar
İtilip yüzüne her defasında
fakirsin sen yetimsin sen
bir hiçsin bakışları varya
artık onlar için öyle doğal olmuşki
bir gülümseme,.. yokya o çok olurdu
bir tebessüm de olsa onlar için yetiyordu
onlar bizim çocuklarımızdı ama
biz değil onlara sokaklar sahip çıkıyordu...!

Yaşamamak için sebep sordum onlara
nerden başlayalım diyorlardı
bazen bizde soruyoruz kendimize
Ne ana var ne baba
var oldukları halde
onlar yoklar nerdeler acaba..

Aslında inan yaşamak için hiç bir nedenimiz yok
ne bizi seven var
nede çocukluğumuzu bırak doya doya yaşamak
tadımlık bile yaşıyamadıkki biz
biz hayattan ne bekleriz
biz hayattan ne bekleriz...

BİRAZ İLGİ BİRAZ SEVGİ
SAHİP ÇIKINDA DEMİYORUZKi....

Suphi Capacı Tarih: 10.11.2015 Saat 07:51

( Bu şiirimi yazarken ...
gözyaşlarımı tutamadım...! )
Saygılar