Kaç baharlar geçecek üzgün çiçekleriyle,
Yağmurları üşütür, soğuttukça hayattan,
İliklerine kadar ıslak böcekleriyle,
Soğuk cemre düşürür, soğuttukça hayattan.


Kalbi kırık bedende, can havli pusuyorken,
Güz gülleri sararıp, dalında kuruyorken,
Akıl sırf mantığına,sorular soruyorken,
Kaderine küstürür, soğuttukça hayattan.


Dört duvar arasında, bölük pörçük divane,
Hayrı yok ki kendine, gölgesiyle virane,
Sarhoşluğu yaşarken, ruh olmuş birahane,
Yüreğini üzdürür, soğuttukça hayattan.


Tahammülü kalmamış geri kalan ömründe,
Çıkış yolu bulamaz, pusulasız yönünde,
Yakan ateş kavurur, közlenmeyen gönlünde,
Tatlı candan bezdirir, soğuttukça hayattan.


Mevsimleri kış iken, baharı yaşayamaz,
Sırtında kamburuyla,yükünü taşıyamaz,
Böyle dönemeç yolu, tek başına aşamaz,
Direncini ezdirir, soğuttukça hayattan.


NESRİN ÖNEM DEMİR
09 11 2015