0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
898
Okunma
Özlem ve sevinç kardeştir. Ne zaman tutuşurlarsa el ele o zaman varırlar kanlı canlı bir hülyaya... Hidayet DAL
Ne varsa kelimesi, cümlesi maviydi.
Yedi nefesimi köpüklerin;
Ilık sesin hışırdarken kulağımda,
Şafak söktüğünde tükendim…
Hem erinç hem üzünç var bende,
İkisine de mi gelmişim.
Henüz kalem tutarken elim,
Kağıtlara dökülüp duruyor dilim…
Yol benim yolcu benim,
Av benim avcı benim,
Kendimi vuruyorum.
Avcının yüreğinin
Sadakatini sorguluyorum…
Hidayet DAL/ Can Sokağı Lambalarından Kaldırımlara Yansıyan…
5.0
100% (3)
