Gariplerin son damla kanını emmek için
Bin türlü hile, düzen... Ne aşağılık niyet...
Aç ve öksüz çocuklar, ateş, kan, ölüm... N’için?
Mâsum topluluklara ödettirilen diyet...

Ey, gelişmiş ülkeler, kurmuşsunuz bir çatı
Avrupa Topluluğu... Kuralları pek katı...
Her şey kendiniz için, sadece ’Vahşi Batı’
Sizden olmayan ölsün... Budur sizce meziyet...

Nerde sulhçü yeşiller, hani barışçıl dünya?
Ve Birleşmiş Milletler: Kâbusa dönmüş rüya...
Ülkelerin hakkını koruyacaktı güya
Ne çare, takke düştü, kel göründü nihayet...

Sırf yaşam hakkı için yalvarıyorken sana
Evsiz, vatansız ve aç, milyonlarca insana
Baş çevirmek olur mu, medeniyetten yana
Yollarda ölen ölür, sağ kalana eziyet...

Gücünüz; silahınız ve servetiniz kadar,
Oysa, ’büyük’ olmanın, başka gerekleri var.
Hani şefkat, merhamet? Yüreğiniz taş duvar
Hani düşmüşe yardım? Bu mu sizce hamiyet?

Varsın ölsün göçmenler, size külfet olmasın,
Keyfiniz bozulmasın, size zahmet olmasın.
Siz saygın, onlar sefil, aman, ülfet olmasın
Kör olmuş yüreğiniz, kalmamış insaniyet...

İnsan hakkına saygı var sanmıştık biz. Oysa,
Zulmü görmezden gelmez, biraz merhamet duysa...
Batının medeniyet anlayışı hep buysa
İstemem, sizin olsun ’Muasır Medeniyet’...

Ünal Beşkese