hayal köyümün kavalcısı
dikenli topuklarıyla basıp duran bağrıma, sen misin
sen misin, ayrık otlarını yolarken ellerimi kesen...





n’olur sus
gel gel diyor kulağımın içinde
kara kışın elinden kaçmış bahar muştusu gibi
yemyeşil vadileri giyinmiş sesin...



sancılanırken gökyüzü, bulutları yırtıp yırtıp
yağmura serenat yapan



pencereme konan aç güvercin
bir dalda duman duman içime dolan
zehirleyip hüzne batmış dudaklarımı
umudun zincirlerini kıran, sen misin




gözlerimde cehennemi besliyorum
dumanı sana benziyor
harı sana
ellerimde zemheri taşıyorum
boranı sana benziyor
karı sana



koca bir hiçte büyülendi masalımız
yoğu bana benziyor
varı sana...




önce geceyi al koynuna
sonra bana dön yüzünü
rezilce bir hüznü içesim var
önce geceyi al koynuna




suskun dudaklarımızda aşk üşüyor






frezya