1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1428
Okunma
Gözlerinin koyu karanlığından doğarak
Asi bir nehir akıyor, gecelerin koynuna.
Geride kalıyor yorgun günün,
Alevlerin kızıllığının aydınlattığı kurşuni akşamları;
Batan son güneşe veda ederken…
Sırrını çözmede yanılıyor akıl,
Yürekleri kurşun gibi delen yılan ıslıklarının…
Bir de
Keops piramidinde yatan gizin
Çağımıza yaptığı yolculuğunun!
Gözlerinin karanlığından doğan asi nehir,
Uygarlığı katarak önüne,
Sürüklüyor gecenin koynundaki kıyamete,
Son kurşuni akşamlardan izler bırakarak geriye…
Ve bir daha uyanamıyor,
Ölüm uykusuna yatanlar,
Kayboluyorlar nehrin karanlık sularında
Mahşerde uyanmak üzere....
5.0
100% (3)
Cevap Yaz