0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
2250
Okunma
Açacaktı, işte açtı kasımpatı;
Bahçeyi doldurdu, yürüdü koku.
Toprağını sevdi çiçekler, suladım;
Hepsinin yerinde şimdi rahatı!
Kedim bile memnun bu havadan,
Poyraz sıyırdı, aldı göğün karasını.
Tek sıkıntı, gün çekilip akşamüstü;
Rüzgâr çıkınca, en batıdan...
Bakım ister en az kasımpatı kadar,
Büyür vicdanda vatan fikri!
Anladım, toprağını severse, mutlu;
Çiçekler gibidir, çünkü insan.
