Film karesi gibi Lanetlenmiş bir hayat, ve ben o hayatın tam ortasında duran başrol oyuncusu Varlığını bile unuttuğum organlarım acı çekiyor. Adını bile bilmediğim bir his fazlasıyla canım yanıyor. Üzgün kırgın, bir hayli yorgunum sanırım. İçim de fırtınalar koparken
Nasıl oluyor da yüzüm den tebessüm eksik olmaz? Bunun adı neydi? acıya karşı bağışıklık mı kazanmıştım yoksa bu konuda profesyonel mi oldum? Duvarlar küf ve rutubet kokmasına rağmen yalnızlığın kokusu nasıl bu kadar keskin olabiliyor? Saklı Sadıkları açma zamanı geldi mi? Naftalin kokmuş hayallerin örtülerini indirme vakti gelip çattı mi yani? Hayır!! Hayır!! Bunu yapmayacağım. Kulak tırmalayıcı bir ses yankılanıyor Odamın orta yerin de, Evet!! evet!! Tanıdık sesler bunlar. Bana güven, senin yanındayım, artık ben varım, diyen onlarca ses! Susun!! Susun!! artık!! Tanrım sanırım deliriyorum.