kokunu çalıp yangın yerinden
arka ceplerime doldurdum
kimselerin olmadığı kalabalıklarda
sevip, okşayıp...



boğazını sıkıyorum sonra
gömüyorum vicdan mezarlığına
topraklar toprak değil
kürek bağrımı eşiyor




kör bir ateşte
kör kütük sarhoş oluyor tenim
kör düğüm oluyorum ağır sözcüklerde
iplik iplik sökülüyor yokluğun nakışı
oyuklardan varlık kanıyor




hüzzam gülüşler besteleniyor kaçak notalarda
avuçlarım mızrap yarası
yollara basmaya korkuyorum
ayaklarımdan daha yorgunlar
zamanı durdurdum
rüzgar esmiyor
güneş saklanmıyor bulutların ardına
yağan yağmur değil
bütün seslere sağırım
aynalar seni sızdırıyor kırıklarından



satır aralarında esir kaldı
mavi bir düşün ak gerdanı
daha kaç yıl yatar çürümüş mahzenlerde
kuş cesetleriyle koyun koyuna...




şarap ve ölüm korkusu
belini büküyor insanlığımın...





frezya