Sisli bir yol üzerin de ölerek düşüyordu sabahlar
Yağmur hışırtısına takılıp kayboluyordu insanlık
Islak ateş böcekleri ağlıyordu bir ülkenin semalarında
Umut ettiklerimizi parmaklarımız tepiyordu gırtlağımıza
Kanayan dudaklarımızda dökülüyordu sözcükler
Ve sen keşfi kayıp dünya
Bir çocuğu ezerken ayakların
Tıkadın kulaklarını
Soydun tüm insanlığını nü
Yandığını gördüm biçtiğin elbisende

Zalimlik çalkalarken ağzında insanlığı
Geceler öldürürken kelebekleri karanlığında
Özü biz olan toprağı yağmalarken zebanilerin
Hayal meyal güne bakan çiçekler canlanırken hatıralarımızda
Ve sen keşfi kayıp dünya
Eledin tüm günleri gecenin zifirinde
Kararttın tüm insanlığı
Karardığını gördüm yediveren renklerde

Barut kokusu tıkarken yeryüzünde insanlığı
Kuruturken Nisanda boy gösteren filizi soğuk güneşin
Göğün dudakları öperken bir bebeğin cesedini denizlerinde
Mermilerin delerken tüm çocukların umutlarını
Ve sen keşfi kayıp dünya
Her gebe kalışın da düşürdün insanlığı
Kanadığını gördüm sütun bacaklarında

Kokuşmuş beyinlerde vakumlanırken vicdanlar
Retinası yırtılmış gözlerde beslenen haramilerin
Kahkahasına alkış tutan denizin homurtusunu
Kucaklarken dağların püskürtüsü
Ve sen keşfi kayıp dünya
Gök gürültüsünden korkan maviliğin kaçışına seyirci
İzlediğin her filimde vurulduğunu gördüm her final sonucunda

Bekle ve gör…


Ayfer Aydın Tekin