Kimi zaman bir sokak çocuğu edasında kir pas içinde elim yüzüm
Bazen kaybolmuş bir çocuk misali annemi arıyorum
Yahut babamın uzaklardan döneceğini bekliyorum öldüğünü bilmeden
Her gün başka biriyim ben
Gömülmediğim bir tek günü hatırlamıyorum
Kimi zaman taşla sopayla cihad ederken
Kimi zaman zalime aman diliyorum vurma diye
Hangi zamanın kopmuş parçasıyım ben
Kaybolduğuma eminim ve bilmiyorum neredeyim
Ya çok çok geride kaldım ya da çok fazla ilerideyim


Kanatları tek tek çekilmiş bir kuşum aslında
Yahut ayakkabı topuğuna yapışmış bir karınca
Zırhlılar ile sürüklenirken bedenim Diyarbakır’da
Öte yandan şehit düşüyordum Erzurum Şenkaya’da
Bir kucak dolusu barış oldum savaş ortamında
Fakat küsmek zorunda kaldım kendim ile
Ne vakit barışsam bir bomba düşer üzerime
Yurdun dört bir yanına dağılır parçalarım
En küçük parçam bir sahil kıyısında bulunur
Ve adım Aylan olur
Kim olduğumu hatırlarım sonra
Ama görmezden gelirim benliğimi
Bir ağıt olup dökülürken evladını yitirmiş annenin dilinde
Feryat olur tüketirim bütün gençliğimi ....