uçsuz bucaksız yolların düğümlerinde kaldın
yağmur bulutlarını alıp koynuna
nisan vaadiyle eylül olup, eylül soludun
cemreler öldü dilinin zehrinde




intizar büyüttü sensizlik nefessiz bıraktığın şehirlerde
sokakların vurgun yemiş çıkmazlarında kayboldu dualar
siyah kanatlı kelebekleri kurban ettim
kaç kere
kaç kez
kaç defa
günahkar gecelerin tevbeye uyanan sabahında
alınlarına sürdüm kanını
boynu bükük çocukların bakışlarına benzeyen günlerin



rüzgarları esir edilmiş göklerin kaçıncı katında ellerin
uslanmaz yüreğimin zincirlerini kırsana
soylu bir kavgada öldür tatlı sularla büyüttüğün çöl gülünü
kokusu cenneti boğup
cehennemi sarmadan

içime döktüğün korların sıcağı değiyor mu nefesine
yalazlı düşlerde düşüyor musun alı koyu uçurumlara
kan ter içinde kaçıyor mu yıldızların gecenin hışmından


öyleyse rahat uyu


ben kırılmam
giderken alıp gittin ya bütün kırıkları
bom boş bir sayfada üşüyen elif gibi dimdik
defterimin dürüleceği günü beklerim



harflerim buz tutuyor yoksunluğun kışında









frezya