Birleşen eller birbirini
Öyle sıkı sarmış ki.
Hüzünlü bakışlar
Hasretin işaretini veriyordu
Günler saatler, dakikalar
Hızlıca akıp gidiyordu.
Bir kaç günlük beraberlik
Çok çabuk geçmişti.
Birbirini sıkıca tutan eller birazdan
Ne zaman, nerede, hangi şartlarda
Bir daha görüşeceklerini bilmeden
Ayrılığa yelken açıyordular.
O gece yıldızlar sönük, ay üzgündü
Bakışlar donuk,sözler hüzündü.
Konuşma,muhabbet,hasret bitmedi
Ayrılık çok yakındı.
Kalpler küt küt atıyordu
Beklenen kara tren değil,
Uzunca mavi bir otobüstü
İkisi de sık sık saate bakıp
Sevgilileri ayıracak,
Mavi otobüs terminale gelmesin diyorlardı.
Neden saatler bu kadar hızlı geçiyor
Yine aramızda dağlar set olacak
Minicik kalbım yine sensiz kalacak
Bu şehirde yalnız dolaşacağım
Sensiz denize taş atacağım,
Kumsalda yalnız koşacam
Çam ağacının altına yalnız oturacam
Sen gelmeden,
Denize taş atmam
Kumsalda koşmam
Çam ağacının altına gitmem.
Minik kablım seninle dolaştığımız yerlerde
Yalnızlığa dayanamaz.
Allah’ım bizim beklediğimiz otobüs geldi.
Bu ne sessizlik,
Korna sesi ile irkildik
Yolcular bir bir yerlerine geçerken
Ayrılık saati gelmişti
Eller ayrılmak istemiyordu
Gözlerden bir damla yaş düştü
Veda saati yaklaşmıştı
Sıkıca sarıldılar.
El salladılar.
Otobüs hareket edince
El sallayan kızın ağzından iki kelime çıktı,
GİTTİ YA……………………………….

Kahraman VARDI