İlçem Elbistan’dır köyüm Eldelek
Şairim ağzıma söz kaynar gelir
Dört geçesi dağdır ovası dölek
Linyit kömüründen köz kaynar gelir

Farklı kültürünü zenginlik sayar
Renk ve deseninden mutluluk duyar
Aslında her insan yirmi dört ayar
Empati yapana öz kaynar gelir

Her meyvenin ayrı-ayrı dalı var
Yeşili var sarısı var alı var
Geçinmenin bin-bir türlü yolu var
Senlik-benlik kalksa biz kaynar gelir

Havalar bulanık ovalar duman
Daneyi saklıyor sap ile saman
Sobalar kurulup yandığı zaman
Çatıdan-oluktan buz kaynar gelir

Yaz baharda bülbül öter gül açar
Açan papatyadan seven fal açar
Güzelin gönlünü tatlı dil açar
Cilveyle karışık naz kaynar gelir

Pınarbaşı seyran yeri sevene
Sadık olan layık olur güvene
Kimi selam verir gece kevene
Korkağın ardından toz kaynar gelir

Muradı gözünde kalan Elbistan
Beş yüz yıldır olur talan Elbistan
Bilmez Gözükara’m yalan Elbistan
Mızrap dokundu mu saz kaynar gelir