Gecenin kör karanlığına karıştım yine
Yine gözlerim pencerede
Çeviremiyorum başımı içeriye
Zira duvarlar geliyor üstüme...
Ben daha kaça bölüneceğim,
kaç mevsim geçecek böyle
Kaç bahar ağlayacağım yalnızlığıma
Sanki;
sanki kör kuyulardayım,da
duyan yok avazımı,
üşüyorum..
çırpındıkça daha derine
dahada derine düşüyorum..
Yüreğimde lirik sancılar
Yarınım yine hasretlere gebe
Sanki bir tiyatro sahnesinde,
Absürd bir perde,yim.
Mizanseni yok bu oyunun
Hiç düzenlenmemiş
Trajikomik bir hikaye.
Ben halen başladığım yerdeyim..
Kuşe kağıtlara yazmadım hiç
Hep saman sarısıydı,müsvetteler
Hayatım tiyatro gibi
Bölük pörçük sahneler
Nedendir diyesim var
yakışmazmıydı bana sevmeler
Kırık bir aynanın izlerinde saklı yüzüm
Sisli gecelerde kaybolmuşum
yolum yok,izim yok
uçurumun en dibine düşmüş uçurtmam
bakarım ardından mahvolmuşum
inmek istesem,dizde derman yok..
Akılda bir gönül arsızı
yürekte yangın,kalp,te sızı
biçare umutların ardından sürükleniyorum yine
Artık teselliler,de fayda etmiyor iki gözüm
prangalar vurulmuş sevgime
susmakta şimdi gönülsözüm...
Harmoni orkestra,sınıda dayasan kulağıma
Duymaz oldu,faydası yok
bu bir sağır ilişki,bir metaformoz
ne gecesinde yıldız var
ne denizinde yakamoz
Bilmem bu ne kadar sürer böyle
Ne kadar daha dayanır yürek
Daha kaç mevsim,kaç bahar geçer
ve daha kaça bölünecek..
Yaşıyorum işte
buna yaşamak denirse eğer
Bak mazide bir kapı aralandı
gözler pencerede takılı kaldı
ışık söndü yine
ve perde kapandı...