Sabahleyin kalktım gözlerim mahmur
Yıkadım yüzümü dolanıp durdum
Sanırsın bizimki kırk yıldır uyur
Onlarca saati boşuna kurdum.

Benim ardım sıra kalkarsa hanım
Halk nezdinde biter yiğitlik yanım
Karıştı da benim sapla samanım
Kafayı yerlerden yerlere vurdum.

Umduğumuz iki lokma kahvaltı
Sanırsın gelip cinniler aldı
Beklerim öğleyi bakın ne kaldı
Sabırla midemi bastırıp durdum.

Öğleyin kahvaltı gelir sofraya
Gerek var mı bunun için tafraya
Memur işi iki öğün rızığa
Tamah edip sustum huzura erdim.

Toplanmaz sofralar öğün sonrası
Uçuşur sinekler tam yüz karası
Zonkluyor içimde sabır yarası
Çürümüş bezlerle yaramı sardım.

Tozlardan geçilmez evin içinde
Böcekler her zaman keyif göçünde
Örümceğin yaşı bilmem kaçında
Özür dileyerek yaşını sordum.

Etraf çok dağınık varıp toplanmaz
Bulaşıklar horon teper uslanmaz
Ararsan bir şeyi on gün bulunmaz
Bu hale bakarak kafayı kırdım.

Komşuya gitmiş te lak lak ediyor
Mesaim biterken eve dönüyor
Yemekler gelmiyor umut sönüyor
Usulca sıvışıp uykuya vardım.

Sigarayla kahve en büyük dostu
Komşularla düşüp yiyorlar tostu
Çamaşır kokuşur bana mı kastı
Anlayın halimi biter mi derdim.

Ağlaşır çocuklar sanırsın yetim
Allahım suçum ne ben neler ettim
Günden güne düştüm eriyip bittim
Pörsümüş ruhumu çöllere sürdüm.

Yazıverdim şiir bak içim dolmuş
Bu nasıl tencere kapağın bulmuş
İşte bu dostunuz saçların yolmuş
Gelemez garibe kimseden yardım.


Anlayın Talibi neler çekiyor
Açlıktan avurdum dünden çöküyor
Tansiyonum hergün düşüp çıkıyor
Umut soframı ben ecele serdim.

NOT : Şiir tamamen hayal ürünü olup,gerçeklerle alakası yoktur.

Talip KAZGI
15 Ekim 2015 / KONYA