Şubatın menekşe sisi çöktü üzerime
Seni bağırabilsem dipsiz kuyulara
Hüzünlerimin hesabını tutma
Çığlıklarla parçalanmış uykularımda
Boşuna değil ölürcesine sevmek
Bulutlar tutamıyor gözyaşımı
Bak yine sel oldu
Şubatın menekşe sisi çöktü yüreğime


Acılar katlandı yüreğimde
Bu kaçıncı güzdü ellerim üşüdü
Çiğ düştü menekşeye
Gecem gündüzüm hep aynı
Bütün rüzgarlar senden yana
Seni özlüyor kalbim gözlerim
Dağıtıyorum gözümdeki karanlığı
Şubatın menekşe sisi çöktü üzerime


Şimdi maviye dönüyor sesinin rengi
Geriye gözümdeki sel kalıyor
Bulutlar dayanamıyor
Her sayfamda sen
Ellerim ulaşmıyor ellerine
Özlemin yakıyor yüreğimi
Her gece öldürdüm içimdeki hasreti
Bitiremedim bendeki seni
Ansızın şubatım oldun
Bak işte yine yine
Şubatın menekşe sisi çöktü üzerime



Şimdi çıkıp gelsen gecenin karanlıklarında
Öylece baka kalsak
Dudaklarımız kırık bir plağın iğnesi gibi
Dönse hep aynı yerde
Dağlarda yanan özgürlük ateşi gibi
Anlatmak için bu aşkı
Bak işte yine yine
Şubatın menekşe sisi çöktü gözlerime


Sonsuz maviliğin gökyüzünde
Yüreğimden çıkaramadığım o büyük sevdada
Şu koskoca yalnızlığımda yüreğim üşüdü
Şubatın menekşe sisi çöktü gözlerime
SERAP EVREN