Hiç kendimizi sorduk mu
Biz ne kadar doğruyuz
Ne kadar hatamız var
Nerde yanlışı yaptık diye
Sustuk hataları bulduk
Kendimiz sorgulamadık
Sustuk kusur arar olduk
Aynadan yüzümüze bakan yoktu çünkü
Biz ancak kendimizi görüyorduk aynalardan
En doğru bizdik
En saf en sade kendimizi bilirdik
Kendi kusurumuzu örtüp
Kusur arar olduk
Kaçımız sol yanını saymadan karşıyı düşündü
Sevilen neden gider
Niye gider diye oturup dinledik mi
Kaçımız ben sevmem diyene teselli verdik
Kaçımız ölümlerden döndük
Kaçımız ölümle savaştı seven olur diye
Meded diledik
….
Sustuk mu deliye çıktık
Yazdık mı asiye döndük
Biz ismimizi kendimiz almadı
Dışardan görenler verdi göbek ismimizi
Kimse aynalardan yüzümüz görmedi
Yansıyan değildik
Yansıtılmadık hiçbir yüreğe
…
Kusurlu doğmadık
En tatlı yürek bizdeydi
En anlamlı düşünce bizdik oysa
Ama kimse takmıyordu anlamı
Kimse saymıyordu düşünceli yüreği
İkinci sınıf insanları sayıldık çoğu zaman
Kimse anlayamıyordu derdimizi
Aşık değildik
Sözlenmemiştik ölümle
Bizde her kes gibiydik
Yaşamak istedik
Aynalardan gören olsun dedik
Seven adam gibi sevsin
Sevmeyen varsın yoluna gitsin
…
Biz kimseye benzemezdik
Ama herkes gibi yaşama istekliydik
…
Biz her kez gibi değildik ama
Sevmenin adresi seçile bilirdik
….
Biz her kez gibi değildik ama
Dostluğun aşkın sevdanın olduğu yerde bizde büyüdük…